จริยธรรมเพื่อแก้ปัญหาและส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจ

ปัจจัยขั้นพื้นฐานที่สำคัญในการพัฒนาเศรษฐกิจมี ๔ ประการ/๔ M คือ

๑.คนหรือประชากร(Man)

๒.ทุน(Money)

๓.ทรัพยากรธรรมชาติ(Material)

๔.ความรู้ความชำนาญในการผลิต(Managements)

 

อริยทรัพย์ ๗ ประการ
อริยทรัพย์ คือทรัพย์ภายในอันประเสริฐ ดังนี้
1. สัทธา  ได้แก่ มีความเชื่ออย่างมีเหตุผล
2. ศีล  ได้แก่ รู้จักรักษากายวาจาให้เย็นให้ปกติ
3. หิริ  ได้แก่ ให้มีความละอายต่อบาปทุจริตทั้งปวง

 

4. โอตตัปปะ  ได้แก่ ให้ความเกรงกลัวต่อบาปทุจริตทั้งปวง
5. พาหุสัจจะ  ได้แก่ ให้มีความรู้และเล่าเรียนศิลปะวิทยาการให้มาก ๆ
6. จาคะ  ได้แก่ ให้รู้จักเสียสละอย่าเป็นคนคับแคบเห็นแก่ตัว
7. ปัญญา  ได้แก่  มีความรอบรู้สิ่งที่เป็นประโยชน์และไม่เป็นประโยชน์

 

ทิฎฐธัมมิกัตถธรรม  ๔

ทิฎฐธัมมิกัตตถธรรม คือ ธรรมที่ทำให้เกิดประโยชน์ในชาตินี้ หรือ หัวใจเศรษฐี ๔ อย่าง คือ อุ- อา- กะ- สะ ดังนี้

  1. อุฏฐานสัมปทา  ให้มีความขยันหมั่นเพียรในหน้าที่

  2. อารักขสัมปทา  ให้รู้จักรักษาทรัพย์ที่หามาได้

  3. กัลยาณมิตตา  ให้รู้จักเลือกคบเพื่อนที่ดี

  4. สมชีวิตา  ให้รู้จักเลี้ยงชีวิตแต่พอดีพองาม

 

โภคาวิภาคธรรม

     โภคาวิภาคธรรม คือ ธรรมที่ควรยึดเป็นหลักในการใช้จ่ายทรัพย์ โดยแบ่งเป็น ๔ ส่วน ดังนี้

     1. เอเกน  โภเค  ภุญฺเชยฺย  ได้แก่ ทรัพย์ส่วนหนึ่งใช้เลี้ยงตนเองและครอบครัว

     2. ทวีหิ  กมฺมํ  ปโยชเย  ได้แก่ ทรัพย์สองส่วนใช้เพื่อลงทุนประกอบการงาน

     3. จตุตฺถญฺจ  นิธาเปยฺย  ได้แก่ ทรัพย์อีกส่วนหนึ่งให้เก็บไว้ใช้ในคราวที่จำเป็น