บทที่ ๖ ความรับผิดชอบต่อสังคมในฐานะที่เป็นสมาชิกของสังคม

๑. สิทธิและหน้าที่

  สิทธิ คือ อำนาจหรือประโยชน์บางอย่างที่บุคคลพึงได้รับตามที่กฎหมายรับรอง หรือคุ้มครองไว้ เช่น สิทธิในร่างกาย ในการศึกษาอบรม ในทรัพย์สิน เป็นต้น

  หน้าที่ คือภารกิจ ที่บุคคลผู้เป็นพลเมืองดีของรัฐต้องปฏิบัติ เพื่อให้เกิดความก้าวหน้า และเพื่อความมั่นคงของประเทศชาติ ดังคำที่ว่า “คนที่ดีที่สุดคือคนที่ทำหน้าที่ของตนได้ดีที่สุด”

บทที่ ๕ การมีคุณธรรมต่าง ๆ ตามหลักจริยศาสตร์

๑. คุณธรรม  ความรู้  และนิสัย

    ต่างมีความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันดังนี้

    ๑. คุณธรรม  คือ  สิ่งที่บุคคลควรประพฤติ เพื่อให้เกิดประโยชน์ หรือ เป็นไปตามหลักแห่งธรรมชาติ

    

๒. ความรู้ คือ สิ่งที่บุคคลควรหา เพื่ออำนวยให้ชีวิตเป็นอยู่โดยความปลอดภัยโดยอัตตภาพ

    ๓. นิสัย คือ พฤติกรรมอย่างหนึ่งที่บุคคลสั่งสมให้เกิดขึ้นภายในตน ด้วยการปฏิบัติซ้ำ ๆ

  ส่วนอุปนิสัย คือ สิ่งที่ปรุงแต่งจิตที่ก่อตัวขึ้นเป็นเวลานาน อยู่ในส่วนลึกของจิต หรือนอนเนื่องอยู่ในสันดาน

๒. คุณธรรมของคนกับคุณค่าของความเป็นคน

บทที่4

    หน่วยที่  4
การแทรกและนำจริยธรรมไปประยุกต์ใช้ในการดำเนินชีวิต

ทฤษฎีว่าด้วยมาตรฐานตามหลักจริยธรรม

     ศาสนามี  2  ประเภท คือ

     ๑. อเทวนิยม คือ กลุ่มศาสนาที่ไม่มีพระเจ้า ไม่มีการอ้อนวอนขอพระเจ้า  ได้แก่  ศาสนาพุทธ และศาสนาซิกข์

     ๒. เทวนิยม คือ กลุ่มศาสนาที่มีพระเจ้า มีการอ้อนวอนขอพรจากพระเจ้ามาปกป้องคุ้มครอง ได้แก่ ศาสนาพราหมณ์ อิสลาม คริสต์

ประเด็นความถูกกับความดี